Houdoe Laos!

Een week zijn we verder ondertussen, en er is een hoop gebeurd en niet gebeurd ondertussen. Na Nong Khiaw zijn we met de boot naar Muang Ngoi gegaan. Een dorpje op een uur afstand van Nong Khiaw.
We werden onthaald met muziek dankzij het nieuwjaarsfeest en namen meteen een duik vanwege de hitte.
Het toerisme vergaten ze ook maar even tijdens deze feestdagen, we hadden alle dagen moeite om iets te eten te fixen.
De enige bezienswaardigheid in Muang Ngoi waren eigenlijk een paar grotten,dus besloten we daar ookmaar even naar toe te gaan, met weinig verwachtingen. Bleek een goeie klimtocht te zijn waar onze acrobatische vaardigheden lichtelijk op de proef werden gesteld. En Tim zijn lichtelijke hoogtevrees ook trouwens. De grot waar we op uit kwamen was echt onvoorstelbaar. Een ENORME grot (komt misschien groter over met hoofdletters) waar je echt kilometers in kon lopen en klimmen. Overal prachtige stalagmieten en stalactieten (ofzo), nog nooit gezien zoiets. Wij waren heel blij met onze zaklamp, maar ik kreeg na zo'n 20 minuten gelopen te hebben in die grot toch visioenen van een lege zaklamp en nooit meer de uitgang terug kunnen vinden, dus toen zijn we terug gegaan. Toen zagen we ineens een fucking grote vleermuis! Schrokken ons kapot. Nog 'even' naar de top van de berg geklauterd om van een mooi uitzicht te genieten en toen weer terug.

De afgelopen dagen waren relatief rustig, dat kan ook niet anders want dit zijn zulke kleine plaatsjes waar het na 8 uur stil wordt. Vanuit Muang Ngoy zijn we naar Muang Khua gegaan over de rivier Nam Ou. Het was een boottocht van 5 uur door het krijtgebergte en de bossen van Noord Laos. Langs de oevers liggen de waterbuffels heerlijk te baden met grote witte vogels op hun rug (weet nog niet hoe ze heten). We vergeten dat we op keiharde planken zitten met een te kleine rugleuning.

Eenmaal aangekomen in Muang Khua was het nieuwjaarsfeest nog in volle gang. Dit dorpje is groter dan het vorige omdat het aan de grote weg ligt naar Vietnam. Nieuwjaar is hier een hele happening: de grootste geluidsinstallaties worden op straat gezet (of op auto's vastgebonden) GNAMGNAMSTYLE, het is een groot watergevecht, alle Laotianen zijn dronken en het duurt bijna 1 week. Lijkt ergens wel op het nieuwjaarsfeest bij ons alleen duurt het langer. We hebben niet veel meegedaan, wel veel nat gegooid en gelachen.

Na het feest is het weer muisstil in de bergen, heel apart. Afgelopen dagen niet veel gedaan, we wilden hier nog een trekking doen maar die bleek te duur. Rare prijzen hier in Laos, enerzijds begrijpelijk omdat ze alle producten importeren en weinig zelf maken, maar dan snap ik nog niet waarom die trekkings zo duur zijn (Voor een tocht de bergen in en een bezoek aan een dorpje betaal je zo'n 50/80 euro p.p.)

Wij gingen met de dag meer uit kijken naar Vietnam, en gisterochtend ging onze bus naar Dien Bien. Ging allemaal erg soepeltjes! Daar aangekomen bleek het wel een feestdag te zijn wegens de bevrijding van vietnam 70 jaar geleden, en daardoor waren de hostels 4x zo duur. Dus wij maar besloten door te trekken, alleen hadden we niks opgezocht over de plaats waar we heen wilden dus hoopten we maar dat het goed kwam. 2 uur later kwamen we in een heel raar dorpje aan waar we als beroemdheden werden onthaald. Wij knepen hem een beetje, want er was geen toerist te zien en wij hoopten vanuit daar makkelijk naar Sapa te kunnen.

Geen woord engels spraken die mensen, geen eettentje te bekennen, en geen bushalte of iets in zicht. Uiteindelijk de tablet en google translate erbij gepakt en dat was onze redding. Volgende ochtend om 8.30 de bus en nog wat prima eten gekregen van een primitief eettentje wat geen eettentje leek. Tim ging even kijken toen hij aan het koken was en kwam nog in een heerlijke situatie terecht van miscommunicatie toen hij zijn duim opstak om te zeggen dat het er goed uitzag. Dat begreep ie niet: Maar voor 1 persoon eten? Geen eten meer? Niet goed?

Volgende dag een helse busrit gehad van 7u dwars door alle wegwerkzaamheden, zand en kiezelpaden en bouwputten van Vietnam. Super mooie reis naar het schijnt, maar ik probeerde voornamelijk vooruit te kijken en mijn maaginhoud binnen te houden. Wat waren wij blij toen we er waren! Sapa, onvoorstelbaar magisch, een sprookjeslandschap hoog tussen de wolken...wij gaan hier ons toch wel vermaken de komende tijd. We gaan weer een meerdaagse trekking doen, even weer heerlijk eten, en vooral nu even lekker slapen na die reis!